26 مارس 2024- یک مطالعه کوهورت گذشته نگر جدید، کاهش دوزهای انسولین تجویز شده در طی 24 ساعت اول درمان را در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی مرتبط با مهارکننده SGLT2 در مقایسه با بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابت نوع 1نشان داد.

هیچ شفافیتی در مورد اینکه طولانی شدن مدت کتواسیدوز ناشی از مهارکننده SGLT2 نتیجه ی دوز ناکافی انسولین است یا اثر پیشرونده یSGLt2i ، وجود ندارد. یافته های این مطالعه به صورت آنلاین در JAMA Network Open منتشر شد.

محققان گزارش دادند که میانگین دوز انسولین داخل وریدی (IV) یا انسولین زیر جلدی در طول 24 ساعت اولیه ی درمان بیماران مبتلا به کتواسیدوزمرتبط با مهارکنندهSGLT2 ، کمتر از مبتلایان به کتواسیدوز ناشی از دیابت نوع 1 است( 44 واحد در مقابل 87 واحد).

مطالعات قبلی تفاوتی را در پاتوفیزیولوژی DKA مرتبط با مهارکننده‌های کو‌ترانسپورتر 2 سدیم-گلوکز(SGLT2i)  و کتواسیدوز مرتبط با دیابت نوع 1 نشان داده‌اند. کتواسیدوز مرتبط با دیابت نوع 1 ناشی از کمبود مطلق انسولین است که منجر به هایپرگلایسمی و کتوز می شود. در مقابل، کتواسیدوز مرتبط بااستفاده از SGLT2i به دلیل کاهش گلوکز پلاسما (PG) ناشی از دفع گلوکز از طریق ادرار رخ می دهد که ترشح انسولین را کاهش می دهد و ترشح گلوکاگون را تحریک می کند و منجر به کتوز می شود. سطح گلوکز پلاسما در کتواسیدوز مرتبط با استفاده از SGLT2i اغلب نرمال یا به میزان اندکی بالا است. در حقیقت کتوز و گلایسمی در کتواسیدوز مرتبط با استفاده از SGLT2i کمتر از کتواسیدوز مرتبط با دیابت نوع 1، با هم مرتبط هستند.

با وجود این تفاوت ها، کالج غدد درون ریز آمریکا و انجمن متخصصان غدد بالینی آمریکا درمان کتواسیدوز مرتبط با استفاده از SGLT2i را با پروتکل های مشابه با کتواسیدوز مرتبط با دیابت نوع 1 توصیه می کنند. هنگامی که بیماران انفوزیون انسولین با دوز ثابت یا دوز ناکافی انسولین دریافت می کنند، این ممکن است منجر به هیپوگلایسمی شود و هنگامی که بیماران تزریق انسولین دینامیک دریافت می کنند، کلیرانس کتون کاهش می یابد.

با توجه به پیشینه فوق، دکتر Mahesh M. Umapathysivam و همکارانش از مرکز پزشکی فلیندرز در آدلاید استرالیا، یک مطالعه کوهورت گذشته نگر برای بررسی تاریخچه ی طبیعیکتواسیدوز مرتبط با SGLT2i و پاسخ آن به درمان انجام دادند.

برای ارزیابی مناسب بودن استفاده از پروتکل هایکتواسیدوز مرتبط با دیابت نوع 1، به ویژه پروتکل تزریق انسولین دینامیک، در کتواسیدوز مرتبط با استفاده از SGLT2i، تیم تحقیقاتی تغییر در سطح بی کربنات و کتون را پس از 24 ساعت درمان در افراد مبتلا به کتواسیدوز مرتبط با SGLT2i و کتواسیدوز مرتبط با T1D، مقایسه کردند.

این مطالعه در دو مرکز عالی با علاقه تحقیقاتی در مورد DKA مرتبط با مهارکننده SGLT2، با داده هایی از سوی تیم غدد درون ریز در همه موارد انجام شد.

یافته های کلیدی این مطالعه به شرح زیر بود:

•  محققان سی و هفت اپیزود ازکتواسیدوز دیابتی مرتبط با  SGLT2i(27 نفر) و کتوز مرتبط باSGLT2i (10 نفر) و 19 اپیزود ازکتواسیدوز دیابتی مرتبط با  T1Dدر محدوده سنی مشخص شده(10 سال جوانتر از میانگین سنیافراد تحت درمان با SGLT2i)، را شناسایی کردند.

•  گروه ها از نظر سن و جنس به خوبی مطابقت داشتند، اما وزن بدن در گروه SGLT2i به طور قابل توجهی بالاتر، سطوح HbA1c پایین تر و سطوح PG در هنگام پذیرش در بیمارستان به طور قابل توجهی پایین تر بود.

•بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی مرتبط با SGLT2i، کتواسیدوز خفیف تری نسبت به کتواسیدوز دیابتی مرتبط با  T1Dداشتند(میانگین پیک کتون: 5.3 در مقابل 6.5 میلی مول بر لیتر).

•  پاک شدن کتون در گروه SGLT2i در مقایسه با گروه T1D تاخیر داشت (زمان میانه: 36 در مقابل 18 ساعت).

• علیرغم داشتن وزن متوسط بیشتر (81.8 در مقابل 67.7 کیلوگرم)، بیماران مبتلا به کتواسیدوز مرتبط با SGLT2i، به طور قابل توجهی دوز انسولین کمتری (داخل وریدی و زیر جلدی) در 24 ساعت اول درمان در مقایسه با بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی مرتبط باT1D دریافت کردند (دوز متوسط 44.0 در مقابل 87.0 واحد).

•  مدل رگرسیون از نظر آماری معنی دار بود. تغییر در غلظت کتون در 24 ساعت اول در کتواسیدوز ناشی از SGLT2i به طور قابل توجهی با درمان با انسولین پایه (6.67 = β)، بیکربنات پایین تر(0.56- = β)  و سطح PG بستری بالاتر(β = 0.30) ، مرتبط بود.

محققان نوشتند: "بر اساس شواهد ارائه شده و مشخصات ایمنی تزریق IV دکستروز، افزایش نرخ تزریق دکستروز و افزایش غلظت آن برای افزایش تجویز انسولین و سرکوب کتوز منطقی است."

محدودیت های این مطالعه ماهیت و اندازه گذشته نگر آن است. شواهدی از کارآزمایی های بالینی تصادفی آینده نگر در دست نیست.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/sglt2i-associated-ketoacidosis-patients-receive-significantly-lower-insulin-doses-vs-those-with-t1d-ketoacidosis-jama-126272